Einde jaarverslag Straatadvocaat Leeuwarden

Einde jaarverslag Straatadvocaat Leeuwarden
Stanley ter Haar /LIMOR

Inleiding jaarverslag
2019 2020/ Leeuwarden

Beste collega’s het half jaar is inmiddels  teneinde. Om deze reden vond ik het passen een eind verslag te schrijven. Het eindverslag is een persoonlijk stukje schrijven, waarmee ik inzicht wil geven, in het veldwerk van de afgelopen periode, positieve ervaringen, vraagstukken rondom de doelgroep of mij zelf. Het verslag gaat niet over wat er fout is gegaan, of anders had gekund. In tegendeel. Dat al het begin moeilijk is, zegt mij na de afgelopen periode meer dan een  spreekwoord alleen. Het is een feit  waarin ik mij uiteindelijk heb leren berusten. We doen het dan toch maar, stap voor stap, dag voor dag. En hier mogen we trots op zijn. 2019 was voor mij een jaar, van persoonlijke groei en positieve veranderingen, maar ook afscheid. Afscheid van mij vertrouwde omgeving in Hindeloopen, afscheid van een relatie die toch 3 jaar heeft geduurd. Maar ook een afscheid van een organisatie, die mij geholpen heeft om te komen waar ik nu sta. LIMOR.. In 2019 hebben verschillende hulpvragen hebben de revue gepasseerd, we konden het zo gek niet bedenken en het kwam op ons pad. De opening heb ik ervaren als één van de hoogte punten van het project. Het heeft dan ook een enorme indruk op mij gemaakt en het was super goed georganiseerd. Ook zijn er veranderingen geweest binnen het team, maar ondanks deze veranderingen en de daarbij behorende onrust. Is de kwaliteit van onze ondersteuning altijd optimaal gebleken. En dat is het nog steeds. 2020 word een er spannend jaar, toch zie ik het met vertrouwen te gemoed.

Einde jaarverslag Straatadvocaat Leeuwarden Arbeidsomstandigheden Werktijden / werkdruk

Het afgelopen half jaar hebben wij ons 100% ingezet voor het project. Straatadvocaat Leeuwarden moest op de kaart, dit was het doel en dat doel hebben we behaald. Straatadvocaat staat niet alleen op straat, maar ook op de kaart. Geweldig. De tijd en energie die wij allemaal in dit project hebben gestoken. Is meer dan de moeite waard geweest. We hebben onszelf, maar ook ik als straatadvocaat van onze beste kant laten zien. De kwaliteit van onze ondersteuning is op orde, maar ook collectieve belangen worden naar hartenlust behartigd. Een mooi voorbeeld hiervan is, de gedoog plaats. Hier kon je openbaar een biertje doen, maar werd door veranderingen in het beleid gesloten. Niemand dacht er bij na van wat als je nou geen huis hebt. Mag je dan nergens meer drinken. Ik weet niet helemaal hoe dit verhaal is afgelopen, maar wat duidelijk mag zij is dat we actief zijn op individuele en collectieve belangenbehartiging. Dit is alleen mogelijk door een optimale inzet van ons allemaal. Om de kwaliteit van onze ondersteuning te kunnen waarborgen, vind ik het belangrijk om ook in de loop van het volgende jaar de boog gespannen te houden. We krijgen meer en meer het sociale domein in kaart en zullen ook meer en meer werken vanuit een helicopterview. We zijn een bekend gezicht op straat. Van Aanloophuis tot Nachtopvang, Veilig Thuis, Reclassering, Woningbouw, noem het meer op. We zijn er bij en dat is prima. Overal hebben we ons gezicht laten zien ook al was het maar eventjes.

Straatadvocaat leeuwarden
Kwetsbaarheid, Belastbaarheid, Haalbaarheid,

Door te werken met 1 straat advocaat zijn we relatief kwetsbaar. Dit is in een bestuursvergadering wel eens te sprake gekomen. Ergens klopt dit natuurlijk, maar ook weer niet. We zijn met ons 4 en hebben allemaal onze kwaliteiten. komt het puntje bij het paaltje zie ik niet in waarom jullie niet zouden kunnen waar ik nu mee bezig ben. De kans dat ik er morgen niet meer ben acht ik klein. Mocht dit toch zo zijn zullen onze jongens en meiden begrijpen dat het onmacht is. Help ze dan wel even herinneren dat we het leven vieren, maar ook de dood. Wat ziekte betreft moet ik afkloppen. Dood ziek ben ik nooit. Wel eens moe, maar dan kan ik met een gerust hart zeggen dat ik dan echt wel de afgesproken uren heb gemaakt. Het buiten leven en het eten uit de afvalbakken heeft gezorgd voor een rendabele weerstand, waar ik nu profijt van heb. Nu ik een warm huis heb, met goede voeding profiteer ik alleen maar meer. Ik ga er gewoon niet vanuit dat ik er door een ongeval of wat anders in een situatie kom waarin ik niet kan werken. Zelfs zonder benen kun je een goede straatadvocaat zijn. Je moet het dan wat meer hebben van je handen en je hoofd. Ik denk dat het wijsheid is om onze straatadvocaten zorgvuldig te selecteren en vooral te kijken of iemand past binnen het profiel. Toch betrap ik mij zelf er toch wel eens op, te dromen over meer straatadvocaten in Leeuwarden. Het S-team is hier een goed voorbeeld hoe de wens tot samenwerking bij mij leeft.

Straatadvocatuur in alle kwetsbaarheid
Ervaring Stanley ter Haar

Een andere vorm van kwetsbaarheid, is die in het contact met de doelgroep. Ik werk eigenlijk altijd alleen en dit gaat tot zo ver goed. Maar je moet heel bedachtzaam zijn, wie je ondersteuning aanbied. En waarom en bij wie je dit niet doet en waarom. Ik heb eigenlijk nog niet niemand ondersteunt in dit half jaar, die gelijk oprecht vertelde. Ik heb ook een eigen aandeel in het geen wat heet mijn eigen leven. Hiermee bedoel ik niet te zeggen dat tussen het recht van mensen en recht krijgen het zo nu en dan goed mis gaat. Maar het is ook niet zo dat iedereen er aan toe is om naar binnen te kijken en zich zelf verantwoordelijk te achten voor zijn of haar leven. Hier door loop je het gevaar een wandelende schietschijf te worden. Op een schaal 1 op 10 ben ik met een cijfer 9 door het oog van de naald gekropen. Hoe makkelijk mensen dingen die niet kloppen over jou op facebook worden gezet in een boze bui, is echt een punt van zorg. Iemand maken is in deze dan veel harder werken dan iemand breken. Bij het maken moet je dus goed op je zelf passen dat je niet gebroken word. En ondanks mijn straat wijsheid, blijven mensen mij verrassen. Hierdoor ben ik er geen voorstander van dat er mensen worden door verwezen die ik niet zelf heb gerekruteerd. Wanneer de organisatie stevig staat, is er ook draagvlak voor wat ik doe en wat wij doen. Dit heeft te maken met het vaststellen van een eenduidige visie op de verschillende thema’s, protocollen wat en wanneer te doen. Maar boven dat een duidelijke communicatie naar de organisaties met wie wij samen werken, maar ook zeker onze deelnemers die wij ondersteunen. Ook in de loop van 2020 blijft kwetsbaarheid een aandachtpunt.

Belastbaarheid Straatadvocaat

Om de belastbaarheid van de straatadvocaat wat te verdelen, zijn we opzoek naar een nieuwe collega ,maar deze is niet zomaar gevonden. Wat mij gaande weg duidelijk is geworden, is dat wij als team een hart hebben voor belangenbehartiging. Ook ik. Ik doe het eigenlijk al mijn hele leven, maar wist niet dat het een naam had. Deze passie voor de belangen behartiging zoeken we ook in onze nieuwe Straatadvocaat. Ik spreek uit ervaring wanneer ik zeg, ik ben niet altijd de makkelijkste, maar heb wel hart voor de zaak en de mensen die wij ondersteunen. Misschien soms iets te veel en dan vergeet ik wat mij zelf. Maar ik geloof dat dit symptomen zijn van enthousiasme, oprechtheid en liefde voor het vak. Door de ervaringen die ik op doe, zal ik uiteindelijk ook de balans vinden in mijn werk. Draagkracht en draaglast. Op dit moment ben ik niet overspannen, nog ben ik uit geburnd. Ik doe mijn best, met ziel en zaligheid. Wat mij lukt dat lukt mij, wat niet lukt dat lukt niet. Zo werkt het in het leven. Dit zorgt er voor dat ik niet nog meer van me zelf ga vragen, wanneer ik niks meer heb om te geven. Ik ga dan een paar nachten goed slapen en lekker eten. Blijf jij je zelf overvragen, dan ga je tegen de bekende klachten/symptomen aan lopen zoal overspannen zijn of een burn-out. Kort om je moet wel stevig in je schoenen staan, straatadvocaat is eigenlijk geen baan. Maar een roeping. Het moet je echt liggen, want meer dan regelmatig loop je net zo als de mensen die je ondersteunt, vast in het zelfde systeem. krijg je niet de dank, maar de stank. En op sommige dagen vlieg je van hort naar her. Wat we zoeken in onze nieuwe straatadvocaat is liefde voor de mens en zich zelf, ervaring binnen het sociaal domein, basis kennis wet en regelgeving, uithoudingsvermogen, doorzettingsvermogen. En een enorme positieve energie ,want die zorgt er voor dat systemen met je mee gaan bewegen. Charisma om te overtuigen, gemiddeld denkniveau, zelfstandig kunnen werken en betrouwbaar zijn. Het zijn kwaliteiten die in elk mens zitten, maar niet bij iedereen de boventoon voeren. Daarom vind ik onze voorzichtigheid gepast. Het verslag, de nieuwe Straatadvocaat kom ik terug op de stage periode van Jolanda.

Het belangrijkste gereedschap van de straatadvocaat, is hij zelf

Haalbaarheid

Ik denk dat hoe we het nu doen prima gaat. Het is mijn eigen proces waarin ik moet leren rust en tijd te nemen voor mij zelf en mijn gezin. Dit vind ik best lastig, werk is dan iets wat mij makkelijker afgaat. Ondanks een sterke geest, heb ik ook wel gemerkt dat mijn weerbaarheid echt minimaal is, als ik niet genoeg rust pak. De mensen die het dichtste bij mij staan, merken dan dat ik kort af en onredelijk ben. Richting de deelnemers lijk ik een eindeloos geduld te hebben, maar ook hier zie ik een verschil tussen een uitgeruste Stan en een vermoeide. Dit vooral in de daadkracht. De efficiëntie van mijn werk gaat aanzienlijk achter uit wanneer ik moe ben. Om dit werk haalbaar te houden zal ik aandacht moeten besteden aan de balans. Dit moet ik leren.

In contact met jezelf, in contact met mijn omgeving.
Beroepshouding, deelnemers als spiegel. Vastlopen in het systeem

In de afgelopen periode ben ik in contact geweest met verschillende mensen. Mensen die zouden kunnen vallen onder onze doelgroep. Mensen die ik onze jongens en meiden noem of deelnemers. Aan het begin van dit project, was het voor mij even zoeken naar een juiste beroepshouding. Ja ik ben ook een mens, ja ik ben ook dakloos geweest, maar ik kan je ook ergens bij helpen. Klinkt goed toch. Maar zo makkelijk is het niet. In de eerste weken kwam ik er al achter dat ik mijn eigen gereedschap ben. Wat ik zeg, hoe ik iets breng, wat ik doe, of juist niet. Is mijn eigen situatie niet stabiel, kan ik een ander ook niet helpen.

Dit betekent niet dat ik alles goed doe of goed moet doen. Het betekend wel dat ik mijn eigen basis moet blijf monitoren. Dit was best wel pittig en confronterend. Ik vond het gemeen. Ik deed mijn best voor alles en iedereen en dan moest ik ook nog met mij zelf aan de slag. Als er nu een vacature vrij zou komen voor een straatadvocaat, dan zou ik direct reageren. Echter zou ik mij zelf wel één ding afvragen. Heb je echt wel zin om zo intensief met je zelf aan de slag te gaan. Deze vraag, mits onze jongens en meisjes het overzicht hebben om deze vraag te kunnen stellen. Kom ik heel vaak tegen. Het antwoord wat ik hoor is dan eigenlijk ook heel vaak nee. De jongens en meiden verwachten een ander resultaat met het zelfde gedrag, of het maken van de zelfde verkeerde keuzes. Dit is echt super frustrerend helemaal om dat je zelf net in een proces zit en er voor kiest om wel door deze pijn te gaan. Extern heb ik deze frustratie nooit laten blijken. Maar intern wel. Altijd maar politiek correct zijn of reageren vanuit de  liefde voor de mens, is soms best wel zwaar. Het maakte me soms boos dat onze jongens en meiden kiezen voor hun eigen afgrond, of het 2x moeilijker maken dan het al is.  En dit maakt me ook boos bij me zelf wanneer ik dit doe.

Dat het systeem meedogenloos kan zijn en kan handelen zonder eer of geweten, is mij bekend. Mijn persoonlijke verhaal over hoe ik in Nederland ben gekomen is een goed voorbeeld. Een mensenleven word niet altijd met de waarde behandeld, die het wel zou verdienen. Of de deelnemers en/of het systeem nu bewust zo functioneert, vind ik een lastige vraag. Wel ben ik tot de ontdekking gekomen dat het antwoord helemaal niet relevant is in mijn werk. Ik zou dan oordelen over de deelnemers en over het systeem. Wie ben ik. Een individu wil oordelen over een ander, om zich zelf te onderscheiden. Ik ben niet zo slecht, of ik kan dit veel beter. Ik ben gewoon mens.

Mensen met beperking blijven vastlopen in regels en systemen

In het afgelopen half jaar hebben we eigenlijk 2 zaken gehad waarin een  individu echt vast loopt in het systeem. De spookburger en de jongen die zo wel van de gemeente als het UWV geen uitkering toegewezen kreeg. Maar ook  deze casussen bevatten een rijke voorgeschiedenis, aan eigen aandeel. Niks gebeurd eigenlijk zomaar. In het verhaal van de spookburger, zie je constant bepaald gedrag en het maken van bepaalde keuzes die alleen maar tot de zelfde, of nog grotere problemen kunnen leiden maar ook zullen gaan leiden.  In eerste instantie komen we in beeld omdat in dit geval de spookburger geen huis heeft, buiten moet slapen, geen eten, drinken en zo verder. Ook vertelde zij dat ze regelmatig in gevaar was. Toen er voldaan werd aan deze behoefte, Werd er iets terug gevraagd. In dit geval van LIMOR. Hou je aan de regels van de organisatie. Nou heb ik eens wat na gedacht over deze regels, maar ze zijn niet uitzonderlijk, nog vrijheid ontnemend. Op eigen kamer mag je doen en laten wat je wil. Drinken blowen, maakt niet uit. In de rest van het gebouw hou je rekening met elkaar. Nog geen 3 weken na plaatsing, kreeg ik het eerste telefoontje van de organisatie waar onze deelnemer was geplaatst. Het gaat niet goed. Toen ik hierover met mijn deelnemer in gesprek ging en vroeg waarom het niet goed ging, antwoordde zij “ik hou mij niet aan de afspraken”. Waarom niet? Vroeg Ik. Waarop ze antwoordde “Ik heb geen boodschap aan afspraken van een instelling. Ik kan er niet tegen wanneer ik mij aan regels moet houden. Dan ga ik er juist tegen in. Ik ben volwassen en bepaal zelf wat ik wel of niet doe”. Op de vraag of de deelnemer zich ook voor kon stellen, dat wanneer je met elkaar leeft er toch ergens een soort van regels moeten zijn, was het antwoord nee. Het systeem wil alleen maar controle. Ik begrijp dit gevoel en de stelling, maar het brengt je nergens. En dit bewustzijn had onze deelnemer ook. Dan ga ik wel in een caravan wonen.

Met heel veel positieve energie van mij, maar zeker ook van LIMOR lukt het met de hakken over de sloot de tijd door te komen tot er een woning beschikbaar kwam. In de tussentijd is er ook gekeken naar de financiële situatie van de deelnemer. Je kan geen huis huren als je financiën niet goed geregeld zijn. Om iemand te overtuigen dat bewindvoering er uit eindelijk voor zorgt dat er een einde komt aan het financieel leiden, plus dat deze bewindvoering een voorwaarde is voor het huren van een woning. Dit bedenk ik niet en begrijp ook de weerstand. Maar nog de woningbouw nog een particulier ziet het zitten om te verhuren aan iemand die zijn financiën niet op orde heeft. Bewindvoering staat toch voor vorm van betaalzekerheid. Om dit uit te leggen, blijkt een hele opgave. Ook woont betreffende in een tijdelijke woonvorm, wanneer deze organisatie vaststelt dat de individu niet naar behoren mee werkt. Word het termijn waarin iemand daar mag blijven wonen streng gehanteerd. Ook ik ken de pijn van geen huis en de schulden. Wat ik hierin nooit zal vergeten is de manier waarop onze overheid denk bij te dragen aan een oplossing voor burgers in deze situaties. Maar soms is het zo als het is.

Naar veel inspanning van zo wel LIMOR als mij zelf slaagt ook deze stap en volgt er een bewindvoering. Maar wederom krijg ik een telefoontje dat het niet goed gaat. De belangrijkste afspraak binnen bewindvoering is met stip op nummer 1 niet meer schulden maken. Of nieuwe schulden. Maar dit gebeurde dus wel en nog steeds.

De bewindvoerder kreeg ernstig twijfels bij de motivatie van onze deelnemer om bewindvoering aan te gaan. En die twijfel begrijp ik. Onze deelnemer bleef gebruik maken van het openbaar vervoer zonder geldig vervoersbewijs. Niet eenmalig, maar structureel. Als er nou iets gebeurt binnen de familie sfeer, iemand sterft of krijgt een ongeluk. Dan snap ik dat je ondank alles toch de trein pakt. En een beetje bewindvoerder begrijpt dit dan ook wel. Maar onze deelnemer gebruikt het uitschrijven van een proces verbaal door een NS- conducteur als geldig vervoersbewijs.

Zo als ik eerder in mijn verslagen aan heb gegeven, zijn dit gedragingen waar ik het heel moeilijk mee heb. Ik vind dit soort gedrag onverantwoordelijk en vraag me dan af, of de tijd en energie die ik in deze deelnemer gestoken heb niet beter ergens anders had kunnen besteden. Bijvoorbeeld iemand die wel echt wil. Maar wie bepaald of iemand wel wil of niet. En als iemand dan niet wil, is dit dan uit vrije wil of kan/weet iemand gewoon niet beter. Overleven gaat in het DNA zitten van een individu. Hier over zijn verschillende onderzoeken gedaan. Wanneer iemand te lang buiten de sociaal aanvaardbare samenleving leeft, is re-integratie een mooi woord maar een ongelofelijk hel. Zo wel voor de deelnemer als degene die hem of haar hierbij ondersteunt. Verandering gaat gepaard met pijn. Wel ben ik van mening om het voor mij zelf werkbaar te houden. Inzicht in eigen aandeel en motivatie toch thema’s zijn die ik bespreekbaar moet maken met onze deelnemers. Als je niet goed weet wat jou aandeel is, kan het zo weer gebeuren.  Als iemand niet gemotiveerd is, of niks wil wat de situatie kan veranderen kost het mij energie, die ik liever ergens anders voor gebruik. Misschien is dit ongenuanceerd of rechts. Maar het is een deel van wie ik ben. Maar aan de andere kant, weten de jongens en de meiden dat als zij er voor gaan. Ik er zal zijn, waar en wanneer doet er niet toe. Ik heb trouwens wel eens gehad dat ik er moest zijn “ik ben er wanneer je er voor gaat”, dit op 2 plaatsen tegelijk. Dan word het even lastig. Het zet je wel aan het denken of er zijn wanneer het moet altijd wel kan. Maar het is ongelofelijk wat je op afstand kan regelen. En het is ook niet zo dat de jongens en de meiden, zich totaal niet in kunnen leven dat je niet op 2 spoedgevallen tegelijk kan zijn.

“Je kan pas niks meer doen als je niks doet”

Wat ik heb geleerd is dat ik mensen hun eigen plan laat maken. Ik denk mee, maar het is jouw eigen plan. Je mag mij alles vragen en ik wil je overal bij helpen, maar het verlangen om iets te veranderen moet komen uit een persoon zelf komen. Wanneer een deelnemer een stap zet, zet ik die ook. Zet een deelnemer een stap terug, doe ik dit ook. Zo blijf je naast iemand staan. Je blijft altijd naast de deelnemer staan, behalve wanneer de deelnemer vraagt of jij zijn of haar belangen wil behartigen of wanneer een deelnemer word aangevallen, zich onveilig voelt of misschien zelf wel bang is . Dat is het moment dat je voor iemand gaat staan en dat doe ik dan ook, met alle liefde. Je staat achter iemand wanneer je de deelnemer in zijn of haar kracht wil zetten. “Kom op topper je kan het wel”, “verdomme we laten ons niet kennen”.  Ook ga ik altijd achter onze jongens en meisjes een trap op, zo dat ik ze kan vangen wanneer ze vallen. Dit letterlijk maar natuurlijk ook figuurlijk.

Om dat het beter is voor mij, moet ik veranderen wie ik ben

De grootste uitdaging in mijn werk, is bewustzijn, bewustzijn van mijn eigen handelen en het bewustmaken van de mogelijkheden die elke individu heeft. Door een probleem met positieve energie te vullen. Ontstaat er een klimaat waarin mensen meer oog krijgen voor de eigen situatie en die van een ander. Het kan hier gaan over een contact met de gezin/ voogd reclassering, VNN of LIMOR. Door stil te staan bij elkaar, op een bewuste manier omgaan met onze eigenheid en emoties. Zijn de resultaten verbluffend. Wanneer mensen de handen in een slaan, in plaats van zich vastbijten in een standpunt, kunnen we het maximale uit iedereen zijn leven halen.

Het S-team
Opgericht: 2019/2020
Deelnemers Vincent, Lianne,
Celine, Danny, Stanley Nico, Danielle

Het S-team is schijnbaar een stukje vormgeving van mijn hart. En een filosofie waar ik in geloof. Iedereen is gelijk en we hebben allemaal waarde. Respect hoef je niet te verdienen dat is waar je recht op hebt als mens. Waar er liefde is voor elkaar is er wederkerigheid, dan is alles mogelijk. We hebben allemaal ons verhaal, onze kwetsbaarheid maar ook kracht. Door positieve energie ontstaat er hoop voor de toekomst.  Ik zag dat eenzaamheid een grote rol speelde in de essentie van de verschillende levens. En door heel goed naar verschillende mensen te kijken werd ik mij zelf bewust dat deze eenzaamheid doorbroken kon worden. Het S team was niet allen een idee van mij, maar de roep van onze jongens en meiden naar verbondenheid en Samenhorigheid. Het S-team is natuurlijk ontstaan in de 3 maanden van het project. Het begon als whatsapp groep en het zijn onze jongens en meiden zelf die elkaar in het echt hebben opgezocht. Niet om er samen een potje van te maken. Maar om er te kunnen zijn voor iemand anders net zo als iemand aders er zou zijn voor deze gene.

S-team samenstelling,
karaktereigenschappen, drijver

Veiligheid voorop, materieel en immaterieel.

De mensen die nu deelnemen aan  het  S-team heb ik zorgvuldig uit gekozen. Niet om dat iemand niet goed genoeg zou zijn, maar om het simpele feit dat het veilig moet zijn. Het zou erg onverstandig zijn, om mensen met uiteenlopende karakters en problemen met elkaar te verbinden. De deelnemers van het S-team zij non-agressief. Hun karakter heeft als overeenkomst introvert. Tussen de keuze vechten of vluchten, zullen zij vluchten. De problematiek is divers en er is een groot spanningsveld tussen draagkracht en draaglast. Toch zijn de deelnemers van het S team niet bezweken onder de druk van de problemen. Een ieder op zijn manier zoekt een weg door emoties gedachten omgeving en verwachtingen vanuit de maatschappij. Men probeert ondanks een rugzak toch eensgezind het probleem niet groter te maken dan het al is. Het zijn de jongens en meiden die wel willen, maar waarbij het soms oprecht niet lukt. Deze groep mensen, verdienen mijn en onze onvoorwaardelijke steun.

Visie en werkwijze
S-team professionaliseert, inspireert

Het S-team heeft in de loop de tijd een eigen visie ontwikkeld, wie zijn ze en wat willen ze uitdragen. De ideeën vliegen wat over en weer, en wanneer het concreet gemaakt moet worden, komt men er vaak achter dat het na komen van afspraken toch wel lastig kan zijn soms. Maar dit mag de pret niet drukken. De deelnemers laten elkaar in hun waarde en genieten van de gesprekken op de app en de aandacht van de straatadvocaat. Nu hebben ze een vriend die voor hen op komt en dit is echt een eer om te mogen doen. Het is ook hierom waarom vakantie best lastig is. De basis is vertrouwen. Ze weten dat ik er ben als het moet, alleen dat moeten is niet altijd in een agenda te plannen.

Voor onze mensen, door onze mensen

Ik zie dat het S-team meer en meer stabiliseert. Soms trekt het aan en soms nemen de deelnemers een eigen weg. En dit is ook goed. Binnen het S-team zijn er geen verplichtingen, enkel de behoefte om hier deel van te zijn.

Kernwaarden Omgang

Voor mij staat veiligheid op de eerste plaats lichamelijk, maar ook sociaal emotioneel. Ik zal ten aller tijden voorkomen dat een probleem van een bepaalde deelnemer van het S-team. Het probleem gaat worden van een andere deelnemer. Ik grijp dan ook onmiddellijk in. Wat het S-team echt bijzonder maakt voor mij persoonlijk, is dat ik mij ook veilig voel. Ik haal hier het maximale uit mijn werk als straat advocaat. Binnen het S team is er vaak veel regel werk. Ik ga mee naar de afspraken met gemeente of andere organisaties. Ik leg regelmatige huisbezoeken af en volg hun proces op de voet. Waar nodig ben ik preventief, om dat in sommige gevallen je de bui al voelt hangen. In andere gevallen ben ik ook defensief en behartig ik de belangen van de individu, maar dit voor een langere periode. In andere gevallen ben ik agressief, hier verdedig ik de  deelnemers van het s team. Agressief betekent niet dat ik agressief word. Maar wel dat er echt wat speelt waarin ik alles op alles moet zetten om erger te voorkomen. Voorbeeld, dreigende afsluiting.  Door veelvoudig  contact heb je niet alleen zicht op het puntje van, maar krijg je vroeg of laat de ijsberg boven water..  De deelnemers voelen zich begrepen, veilig en niet meer alleen. Ook op mij heeft het een positieve werking. Ik ben er van overtuig dat er balans moet zijn tussen positieve ervaringen en negatieve ervaringen op je werk plek. Omdat ik individueel opereer, ben ik zelf verantwoordelijk voor de balans hier in. Daarom is het S team een positieve ervaring voor mij als straatadvocaat.

Samenwerking
Gemeente, zien, LIMOR, leger des heils, veilig thuis, wijkteam, VNN, GGZ etc

In de afgelopen periode, hebben we samen gewerkt met verschillende organisaties. Waar ik samenwerken intern wel eens lastig vind. Lukt mij dit buiten prima. Sterker nog, positieve energie doet mensen echt goed. Maak niet uit waar, wanneer of hoe. Belangrijk in deze is wel dat je mensen niet het idee geeft hun niet serieus te nemen. Wanneer ik aan iets begin, hoop ik op een goede afloopt. Eigenlijk ga ik hier van uit, waarom ook niet. Waar iemand mij met een zure kop ontvangt, moet ik stiekem al een beetje lachen. Want voor dat ik weg ga, heeft de betreffende zuurpruim ook gelachen. Dit is nog nooit niet gelukt.

Wanneer het gaat om de samenwerking  met andere organisaties. Ben ik echt wel een soort advocaat. Een sociale advocaat. Een advocaat die voor de belangen van de deelnemer opkomt, voordat het überhaupt een rechtszaak word. Voor de  organisaties ben ik ook vaak een advocaat,  maar dan van de duivel, mijn cliënt/ deelnemer. Met heel veel humor en positieve energie kom ik hier gelukkig mee weg.  Ik vertegenwoordig altijd de eisende partij. We willen iets van deze organisatie of individu. Bij de introductie van, wie ik ben en welk belang kom ik dan behartigen. Ontstaat  er een heel spektakel aan non-verbale signalen, waaruit ik op kan maken dat deelnemer en betrokkene een voorgeschiedenis hebben en dat ik dus nu met 3-0 achter sta. Maar deze wedstrijden speel ik het liefst. Het voelt toch een beetje alsof je in de arena staat. Advocaat van en in het leven van de mens. Wat mij ook een soort van advocaat maakt, is dat inhoudelijk overzicht van een bepaalde situatie noodzakelijk is. Ken je dossier en het systeem. Het is mij een keer overkomen, dat de wederpartij mij moest helpen herinneren aan hoe de vork in de steel zat. Dit heb ik als onprettig ervaren. Je kan niet het belang van iemand behartigen, als je totaal niet weet waarover het dossier gaat. Ook is het belangrijk om goed op de hoogte te zijn van de wet en -regelgeving, rondom uiteenlopende onderwerpen.

In het verhaal van de buurmannen, gaat het over een totaal ander onderwerp, dan bij een spook burger bijvoorbeeld. Ken je stof. Algemene ontwikkeling plus basis kennis wet en regelgeving is echt heel belangrijk.  Tijdens het uitwisselen van de eerste 10 zinnen word ik op door de organisatie of individu op waarde geschat. Weet deze meneer Stanley waar die het over heeft, is het een ervaringsdeskundige of professional. Maar boven al, hoe gaat deze meneer Stanley om met het standpunt van de partij die iets zou moeten leveren aan mijn deelnemer. Kortom kan ik in alle redelijkheid gehoor geven aan de partij van wie de deelnemer wat nodig heeft en het belang behartigen van mijn deelnemer. Ja dat kan ik en ik word er ook beter in.

Ook in het sociale domein zijn er rangen en standen. Een arts die kan beoordelen of iemand een RM nodig heeft, heeft in de hiërarchie meer te vertellen dan de begeleider/ondersteuner die de desbetreffende individu begeleid of ondersteund. Toch wanneer een arts waarneemt dat er nauw en liefdevolle band/contact is, tussen ondersteunen/begeleider en de deelnemer. Hij sneller zal openstaan voor jou mening, betreffende de situatie. Zo ontstond er een situatie waarin mijn deelnemer beoordeelt zou worden. Dit wou die niet. Ik wist dat er geen sprake meer was van wel of niet willen. De politie had de wijk al afgezet. Samen met onze deelnemer en de arts was er een tussen weg mogelijk. Een vrijwillige opname. Dit is een goed voorbeeld van de invloed die je kan hebben als straatadvocaat. Wederom is het dan heel belangrijk dat je het  dossier goed kent. Bij welke organisatie is de deelnemer bekent, medicatie, sociaal netwerk. Hoe meer je weet des te beter kan je het belang behartigen van de deelnemer. Wederom is het belangrijk om met een sociaal  juridisch onderbouwd verhaal te komen. Schets een beeld van de eerdere situatie en de huidige. Wie zie je, wat gebeurt er volgens jou. Vertel vervolgens, hoe het in de toekomst naar jou mening zou moeten lopen. Hierin probeer je het maximale belang van de deelnemer te behartigen. Door zo mijn werk te doen probeer ik onderscheid te maken ,tussen  iemand die vanuit zijn eigen ervaringen even met iemand mee gaat en voor zijn of haar belangen op komt. En de straatadvocaat. De straatadvocaat komt niet om te schreeuwen over van alles en nog wat. Ik tenminste niet. Wij, ik proberen een positieve bijdrage te leveren aan het geheel, waardoor ik de belangen van mijn deelnemer het beste kan behartigen.

Dit maakt samenwerken met ons prettig en interessant. Positieve energie is wat er soms minst in het sociale domein. Creativiteit ook. Er is niet een oplossing maar er zijn er wel 10. Iedereen met wie ik in contact kom voelt zich min of meer niet gehoord. Daarom heb ik met iedereen wel een soort van klik. Want of ik nu wel of niet word gehoord, het voelt altijd als of ik niet word gehoord. Daarin kan ik mij verbinden met de ander, ook als gaat het over een standpunt waar ik misschien persoonlijk heel anders in sta. Iedereen weet dat heel veel zaken beter zou kunnen. Zorg, arbeid, voeding, klimaat. Maar iedereen weet ook dat sommige thema’s zijn en voorlopig thema’s zullen blijven. Er moet geroeid moet worden met de riemen die er zijn. Dit maakt mensen die werken binnen het sociaal domein wel is roeien met de riemen die er zijn moe. Ik denk dat we echt als uitgangspunt kunnen nemen dat 99 percent van de mensen die werken in de zorg, dit echt doen vanuit een passie die te maken heeft met liefde voor de naaste mens. Echter is het systeem niet toereikend om deze zorg te kunnen bieden dit in praktisch zin, maar ook financieel . Zorgen voor mensen kost geld.

Met het oog op 2020

2020 word een spannend jaar. Niet alleen zal duidelijk worden of borging gerealiseerd kan worden, met de daar bijkomende voordelen. Ook denken we er over na om met meer straatadvocaten te gaan werken in de toekomst. Voor mij persoonlijk word het ook een spannend jaar. Mijn financiële situatie is in 2019 behoorlijk gedestabiliseerd, die zorgt er voor dat ik in het eerste kwartaal hier wel; wat aandacht aan moet schenken.  Zo zit ik in een overgang loon UWV, ben ik de kredietbank uit gezet, en licht mijn schulden regeling op zijn gat. Toch ben ik hoopvol. In het afgelopen half jaar ben ik helemaal bij geschoold wat betreft schulden en schulden regelingen. Dankzij onze jongens en meisje weet ik wat ik wel moet doen, of juist niet. De kop in het zand of de kont tergen de krib heeft in deze geen enkele zin. Gevraagde stukken zal ik moeten aanleveren en waar iets niet goed gaat actie ondernemen. Ik zit er boven op.

Individuele ondersteuning

2019 hebben we ons vooral concerterend op individuele ondersteuning. Dit is ook goed geweest. Als mensen vragen wat een straatadvocaat is of doet, gebruik ik vaak deze verglijking. Stel je loopt op straat en er fiets iemand voorbij die opeens een lekke band krijgt. Je schiet natuurlijk te hulp. Even later fiets er weer iemand voor bij en ja hoor, weer een lekke band. Natuurlijk schiet je ook nu te hulp. Bij de derde keer schiet je te hulp, maar stel je ook de vraag. Waarom krijgt iedereen een lekker band op deze weg. Als stichting straatadvocaat ondersteunen wij de individu, in zijn of haar uitdagingen. Maar houden we ook een vinger aan de pols met betrekking tot de vraag, waar bepaalde uitdagingen voor onze deelnemers  vandaan komen.  Nog een mooi voorbeeld is de regio binding. Man man man wat heb ik mij hier aan geïrriteerd en dat doe ik nog. Wanneer de overheid zich niet aan de wet schijnt te houden, is dit blijkbaar geen probleem. Wanneer burgers zich niet aan de regels houden, dan weten wij wel wat de consequenties zullen zijn. Wie niet horen wil, moet maar voelen. Dit geld voor het verkeer, toeslagen maar vooral wanneer je een uitkering ontvangt, krijg je te maken met een stapel aan regels. Hou jij je niet aan deze regels, word je gekort of krijg je helemaal niks meer. Of jij je nou opzettelijk niet aan de regels hebt gehouden, of onbewust maakt geen verschil.

Geen kinderen meer in de nacht opvang

De gemeente Leeuwarden houd zich bewust aan regio binden en overtreed hier mee dus bewust het recht van de mens. En wij staan er bij en kijken er naar grrrr.  Mijn voorstel is dan ook om dit probleem op te gaan lossen. Bij de wortel.

Ik hoop mij in 2020 samen met jullie wat meer te gaan focussen op maatschappelijk thema’s. Het CJIB is hier een mooi voorbeeld van. Door ons te richting op de bron van een probleem, zullen er misschien minder individuele gevallen zijn die tegen een bepaald probleem aan lopen en dat scheelt een hoop werk. Natuurlijk blijven wij ons concerteren op de individuele gevallen. Het is niet het een of het ander. Wij zijn belangenbehartigers. Toch moeten we er stil bij staan dat veel van dit werk het bestrijden is van symptomen die voortkomen uit de systeemwereld. Mijn persoonlijke mening hierover even daar gelaten. Eerder dit jaar hebben we het gehad over een meld punt sociaal domein. Dit hebben we niet helemaal uitgewerkt om dat het enorm arbeidsintensief is, maar de wil die is er. Geen kinderen meer in de nacht opvang. Wederom gaat het  om een maatschappelijk thema waarin we niet het belang van de individu behartigen maar van een hele groep.

Ook denk ik dat het geven van voorlichting en/of presentaties een goed voorbeeld kan zijn hoe wij als stichting maatschappelijk thema’s behartigen en bespreekbaar maken. Onderwijsinstellingen staan te springen om verhalen uit de praktijk, maar ook de wijkteam hebben meer en meer behoeft aan de methodiek rondom het outreachend werken. Outreachend werken is hip en wij zijn daar goed in zijn.

Samenwerking met andere organisaties

Ook mogen we stil staan bij de relatie die we hebben met de organisaties om ons heen. Bijvoorbeeld het leger des heils, VNN of GGZ Friesland. Het zijn organisatie waar mee we het afgelopen jaar regelmatig mee hebben samen gewerkt, toch is het niet in de bovenste laag bekent wie wij zijn en wat wij doen. Dit is soms lastig werken in het veld. Een voorbeeld hiervan is. De straatpastoor belt mij op en vraagt mij om langs te komen bij de tuinen. Daar aangekomen, kom ik het gebouw niet in. Dit was erg verveld. Het zou mooie zijn,  dat het bestuur van straatadvocaat deze lijnen uitstippelt, zodat het in het veld makkelijker verloopt. Reclassering is dan weer een voorbeeld waar samenwerking van vanzelfsprekend is. Dit komt naar mijn mening om dat de organisatie andere belangen heeft dan het Leger des Heils. Misschien ook transparanter werkt. Dit geld ook voor Humanitas. Toch is het goed om namens het bestuur een soort welkom brief te sturen, waarin we ons zelf introduceren bij de bestaande organisatie in Leeuwarden.

Verder wil ik iedereen van uit de bodem van mijn hart bedanken voor het afgelopen jaar. En zie ik uit naar het volgende jaar..

Stanley ter haar